مطلبی از حسین یعقوبی درسایت همبستگی ملی
در قسمتی از این مطلب آمده است
وقتی در اسفند ماه ۱۳۸۱ علیرغم مخالفت تقریبا تمام ساکنان کره زمین، جورج بوش و تونی بلر و شرکا بر شیپور جنگ خانمانسوز بر علیه عراق می نواختند تا بزعم خود عراق را از سلاح های موهوم اتمی پاکسازی کنند، نمایندگان ایران در ژنو در حال بند و بست با "شیطان بزرگ" بودند تا آنها نیز در این گیرودار از دشمنی که سالها خواب آرام را بر آنها حرام کرده است، برای همیشه خلاصی یابند. سخن از بمباران همزمانی قرارگاههای ارتش آزادی بخش ملی ایران و سازمان مجاهدین خلق در خاک عراق بود. آمریکا و انگلیس به "ندای پس مانده های خمینی لبیک" گفته و طی چند روز پایگاههای مقاومت را آماج مهیب ترین بمباران های خود قرار دادند که در نتیجه آن بیش از ۴۰ نفر از بهترین فرزندان ایران زمین به شهادت رسیدند.
ظاهرا همه چیز هم بر وقف مراد دستگاه اهریمنی اطلاعات و امنیت ایران پیش می رفت و شرایط جدید و دولت دست نشانده بوش و بلر در عراق که در عین حال مجری بی چون چرای فرامین "ولی امر مسلمین جهان" بود، بر این امر دلالت مضاعف داشتند.
در صفوف مقاومت نیز طبعا این سونامی ویرانگر تبعات و تاثیرات خود را داشت و روشن بود که روزهای طوفانی آن ایام به طور قانونمند هیچ جایی برای اپورتونیسم باقی نمی گذاشت و زیاد هم خارج از انتظار نبود که نیروهای فرومایه و عافیت جو، سواحل امن را بر پایداری و مقاومت ترجیح دهند و "با خیرخواهی عوام فریبانه خود شهادتهای ارزنده ترین رزمندگان صدیق خلق را با مسئله "بقا" و ادامه جنبش مغایر وانمود کرده و به این ترتیب بی عملی خود را توجیه کنند". (جمله داخل گیومه از اثر ارزشمند فدایی شهید امیر پرویز پویان "ضرورت مبارزه مسلحانه و رد تئوری "بقاء" است).
رژیم آخوندی با تمام باندهای داخلی و خارجی اش فاتحه مجاهدین و مقاومت را می خواند و عناصر اپورتونیست و خائن نیز در تئوریزه کردن تز سخیف "بی فایدگی مقاومت" از همدیگر سبقت می گرفتند!
......
اینجاست که در سخنرانی دکتر ملکی پیامی فراتر از شجاعت و ازخودگذشتگی او که عمری را از اواخر دوران دبیرستان تاکنون در مبارزه گذرانده و داغ زندان و شکنجه شاه و شیخ را بر تن و دل دارد، نهفته است؛ پیام اصالت و ماندگاری مقاومت و تسلیم ناپذیری پاکترین فرزندان این مرز و بوم و ابطال هر آنچه که با هر اسم و رسمی در تقابل با آنها قرار دارد.
کلام شجاعانه پیر فرزانه ایران، دکتر محمد ملکی یک بار دیگر نوید بخش این حقیقت است که جباریت حاکم بر ایران هرگز نمی تواند، سنن و نوامیس حاکم بر حرکت قانونمند جامعه را با کشتار و قتل و عام مجاهدین و مبارزین تغییر دهد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر